7 سپتامبر 2022- بر اساس کارآزمایی تصادفی CLOuD، با شرکت نوجوانان تازه مبتلا شده به دیابت نوع 1، کنترل دقیق تر قند خون مانع از کاهش ترشح انسولین درون زا نشد.در این کارآزمایی استفاده از سیستم حلقه بسته هیبریدی با انسولین درمانی استاندارد در نوجوانان، مقایسه شد.
دکتر رومن هوورکا و همکارانش از بیمارستان آدنبروک در کمبریج، انگلستان، گزارش دادند که در مقایسه با انسولین درمانی استاندارد، کاهش ترشح پپتیدC در جوانانی که در طی 21 روز پس از تشخیص شروع به استفاده از یک سیستم حلقه بسته هیبریدی کردند، پس از 12 ماه کمتر نشد(میانگین اختلاف تنظیم شده 0.06- پیکومول بر میلی لیتر، 95%فاصله اطمینان: (CI) 0.14- تا 0.03).
محققان درمجله پزشکی نیوانگلند گزارش دادند که در گروه درمان با حلقه بسته، متوسط سطح زیر منحنی (AUC) برای غلظت پپتید C پلاسما پس از آزمایش تحمل غذای مخلوط برابر با 0.35 پیکومول در میلی لیتر بود، در حالی که برای گروه انسولین درمانی استاندارد متوسط سطح زیر منحنی برابر با 0.46 پیکومول در میلی لیتر بود. حتی پس از یک سال پیگیری همین امر صادق بود. پس از 24 ماه، AUC برای پپتید C با درمان حلقه بسته 0.18 پیکومول در میلی لیتر و با انسولین درمانی استاندارد 0.24 پیکو مول در میلی لیتر بود.
همچنین، محققان افزودند که کل نیاز روزانه به انسولین برون زا، که یک نشانگر جایگزین برای ترشح میزان انسولین درون زا است، در هر دو گروه پس از تشخیص مشابه بود.
علیرغم عدم توانایی در جلوگیری از کاهش ترشح پپتید C، پس از 12 ماه سطح HbA1c برای کاربران حلقه بسته 0.4 درصد کمتر از گروه استاندارد انسولین بود و کاربران حلقه بسته زمان بیشتری را در محدوده ی قند خون هدف( 70 تا 180 میلی گرم در دسی لیتر) سپری کردند. این مزیت همچنان به رشد خود ادامه داد، بطوری که پس از 24 ماه سطح HbA1c کاربران حلقه بسته، به طور متوسط 1٪ کمتر از گروه استاندارد انسولین بود. درمان حلقه بسته، به ترتیب در ماه دوازدهم و بیست و چهارم، منجر به افزایش در محدوده ی هدف بودن قند خون به میزان 2.4 و 3.4 ساعت در روز شد.
دکتر یان بولیندر، از موسسه کارولینسکا در سرمقاله ای در این باره گفت: درمان حلقه بسته هیبریدی در حال حاضر کارآمدترین گزینه درمانی در دیابت نوع 1 است، بنابراین جای تعجب نیست که کنترل قند خون برتری را در گروه حلقه بسته مشاهده می کنیم.
با این حال، بولیندر به سرعت به این نکته اشاره کرد که علیرغم این مزیت، کاربران سیستم حلقه بسته هنوز هم نتوانستند به هدف توصیه شده ی هموگلوبین A1c که برابر با 6.5 درصد یا کمتر است، برسند. در عوض پس از 12 و 24 ماه استفاده از این سیستم، مقدار هموگلوبین A1c آنها حوالی 6.9٪ شناور بود.
او گفت: از این رو، همانطور که نویسندگان اذعان کردند، ممکن است خیلی زود باشد که بطور قطعی این موضوع را رد کنیم که بهبود کنترل قند خون، یا نزدیک شدن به نرموگلایسمی، می تواند از کاهش عملکرد سلول‌های بتا باقیمانده جلوگیری کند. یافته‌ها "تا حدودی ناامیدکننده" هستند، اما "خبر خوب" این است که درمان با حلقه بسته بلافاصله پس از تشخیص به کنترل طولانی مدت قند خون کمک کرده است.
علاوه بر این، محققان خاطرنشان کردند که احتمالاً عواملی غیر از کنترل قند خون، مانند پاسخ خود ایمنی، بر میزان کاهش پپتیدC پس از تشخیص دیابت نوع 1 تأثیر می‌گذارد بهمین دلیل کنترل بهینه ی قند خون با کمک سیستم حلقه بسته به مدت 24 ماه پس از تشخیص، قادر به حفظ ترشح انسولین درون زا نیست.
در مجموع 97 جوان تازه تشخیص داده شده (متوسط سنی 12 سال) مبتلا به دیابت نوع 1 در کارآزماییCLOuD (استفاده از حلقه بسته پس از شروع دیابت نوع 1) وارد شدند. 51 نفر به یک سیستم حلقه بسته و 46 نفر به درمان با انسولین استاندارد اختصاص داده شدند. از این گروه، 29 درصد در زمان تشخیص مبتلا به کتواسیدوز دیابتی بودند، سطح HbA1c در ابتدا 10.6 درصد و 81 درصد از گروه سفیدپوست بودند.
سیستم حلقه بسته ترکیبی شامل پمپ‌های انسولین Medtronic و مانیتورهای نظارت مداوم بر قند خونDexcom یا Medtronic مجهز به الگوریتم کنترل پیش‌بینی مدل کمبریج بود. در طول دوره 24 ماهه، میانگین درصد زمان استفاده از سیستم پایش مداوم گلوکز 81٪ و درصد زمان استفاده از سیستم حلقه بسته 76٪ بود.
در طول کارآزمایی، پنج مورد هیپوگلایسمی شدید در بین سه کاربر حلقه بسته و یک مورد در گروه درمان استاندارد انسولین گزارش شد. علاوه بر این، یک مورد کتواسیدوز دیابتی در گروه حلقه بسته گزارش شد.
منبع:
https://www.medpagetoday.com/endocrinology/type1diabetes/100580